Joan Mari Torrealdaik Egunkaria sortu aurreko garaiak, haren sorrera eta garapenaren lekukotza zuzena ematen du, eta horrekin erakundetze autonomikotik aurrera euskal kulturgintzaren eta erakunde publikoen arteko harreman korapilatsuen kontaketa egiten du.
Egunkariak euskal hiztuna, euskal kultura eta Euskal Herriaren lurraldetasuna ordura arte ez bezala irakurri zituen. Hizkuntza ezaugarri zentral zuen ‘nazio imajinatua’ egunero-egunero nola eraiki zuen aztertzen da, aldi berean hiztun komunitatearen ispilu eta elikagai izanda.
Egunkariak euskararen estandarizazio eta normalizazioari eta kazetaritza idazkerari eginiko ekarpena aztertzen da: urte haietan nolakoa zen irakurle potentzialen soslaia, alderdi soziolinguistikotik begiratuta; zertan zen euskal prosa; eta zein izan ziren egunkarian erabili eta estilo liburuetan jasoriko irizpideak.
1960ko hamarkadatik aurrera sortuz joan zen gizarte zibil euskaltzalearen berezitasunak eta bilakaera aztertzen dira, Egunkariaren sorreraren testuinguruan jarri eta hobeto ulertzeko helburuarekin.
Egunkariaren ibilbidearen berri ematen da. Horretarako, kazeta hori sortu aurretik euskarazko prentsak Markina-Xemeinen zein Lea-Artibain zeukan itzalari eta sorreraz geroztik izaniko bilakaerari erreparatzen zaio. Errealitate partikular horretatik abiatuta, Egunkariaren eraginaren inguruko ondorio orokor batzuk zirriborratzen dira.
